یادداشتی بر فیلم میان ستاره‌ای - ۲۰۱۴ - Interstellar
میان ستاره‌ای - ۲۰۱۴ - Interstellar
کارگردان: کریستوفر نولان
اثری کاملا علمی و گاهی تخیلی
اودیسه ای در جستجوی حیات
دغدغه بشر برای زندگی در سایر کرات
سیاه چاله‌ها
منظومه‌ها
کهکشان ها
انسان، ذره شنی در ساحل اقیانوس هستی بی انتها
هستی و نیستی بدون مرز
حقارت دروغ در برابر تجربه بشری
دختری همسن پدر
زمینی غیرقابل سکونت
و هراس...
وحشت از عظمت سیاهی ناتمام
اضطراب از برخورد
و در انتها، نفی مرگ با بعد چهارم
عدم معنا برای نیستی
و حل معمای جاودانگی...
این فیلم در گیشه موفق بوده اما شاید و به ظاهر برای مخاطب ایرانی ضمن تحیر و بهتی گنگ عایدی دیگری نداشته باشد. هر چند آگاهی ضمنی از نظریه نسبیت و دانش اندکی از فیزیک نور و نجوم نوین و کنجکاوی نسبت به کشف منظومه های جدید با احتمال حیات و لذت از تلاش و مرارت‌های عالمانه در مسیر معرفت از هستی و جایگاه بشری در جهانی بی انتها، پیش نیازهای فهم چنین اثری است؛ اما همین حیرانی و بهت که میتواند منجر به فهم تاریخی و امروزی از حقارت خویشتن شود، شاید از فراوانی بادهای انباشته در غبغب مان بکاهد و از فاجعه فرو رفتن در قهقرایی پوچ آگاه مان سازد.
فیلم را ببینیم و از بخشی از قدرت دانش و عقلانیت و تخیل بشری دهشت زده شویم و بر پیچیدگی کائنات و سیاه چاله های جهالت های کودکانه مان واقف شده و تصمیم بگیریم تا به سکوتی آمیخته با شگفتی فرو رویم...
اینفوگرافی اودیسه (سفر) قهرمانان فیلم "میان ستاره‌ای" Interstellar
